یک کارشناس فضاهای کار اشتراکی معتقد است، تورم و مشکلات حاکمیتی موانعی برای توسعهٔ کسب‌و‌کارهایی است که از فضای کار اشتراکی استفاده می‌کنند.
به گزارش اچ.آر مدیا، مهرناز کمانگری عنوان کرد: «از آنجا که اکثر فضاهای کار اشتراکی در مکان‌های استیجاری برپا شده‌اند، هزینهٔ اجارهٔ فضا غیر قابل پیش‌بینی شده است و امکان برنامه‌ریزی بلند‌مدت برای کسب‌و‌کارها وجود ندارد.»
او خاطرنشان کرد: «مشکلات با سایر دستگاه‌ها از قبیل بیمه، مالیات و شهرداری‌ها، قطعی اینترنت و همچنین عدم مشورت گرفتن از فعالان این صنعت برای تصمیم‌گیری‌هایی که مربوط به اکوسیستم کارآفرینی است، دیگر چالش این حوزه تلقی می‌شود. این درحالی است که این صنعت به‌عنوان زیرساخت این حوزه به شمار می رود.»
مدیرعامل مرکز نوآوری هفت‌و‌هشت با این مقدمات، آیندهٔ فضای کار اشتراکی در ایران را این‌طور پیش‌بینی کرد:
«با گسترش ظهور مصرف اشتراکی در دنیا که از سال ۲۰۰۸ سرعت بیشتری گرفت، تمایل افراد در تمام حوزه‌ها به سمت بهره‌مندی از امکانات موجود به سمت بهره‌‌وری از امکانات و فضاهای بدون مالکیت حرکت کرد. در ایران نیز با توجه به وجود کسب‌و‌کارهای کوچک با تعداد پرسنل محدود و همچنین افزایش ایجاد استارتاپ‌ها، بازار جذاب و رو‌به‌رشدی در این صنعت پیش روست که البته نیازمند رفع موانع است.»
این کارشناس، فرصت‌های موجود برای کسب‌و‌کارها در این حوزه را کاهش هزینه‌های استقرار و تعمیرات نگهداری، ایجاد شبکه‌سازی و کاهش هزینه‌های پیدا کردن منابع انسانی خواند.
وی در عین حال تهدیدهای احتمالی موجود در این حوزه را استخدام نیروهای توانمند مجموعه توسط شرکت‌های رقیب، درز اطلاعات مشتریان مشترک و استراتژی‌های شرکت خواند.
کمانگری با اشاره به تأثیرات منفی تعطیلات بر استفاده از فضای کار اشتراکی و ساعات محدود اجباری تأکید کرد که مزیت این سیستم، دیده شدن در شبکه و یافتن مشتریان جدید، رها شدن از درگیری‌های مربوط به فضا و خدمات مربوط به آن و امکان تمرکز بیشتر بر هستهٔ اصلی فعالیت‌های کسب‌وکار است.
او در پایان این گفت‌و گو دربارهٔ گردهمایی فضای کار اشتراکی که از دیروز آغاز شد عنوان کرد: «اولین دورهٔ رویداد در سال ۱۳۹۸ برگزار شد و امسال نیز این گردهمایی با هدف گردآوری فعالان این صنعت به منظور شبکه‌سازی و بررسی چالش‌ها و فرصت‌ها برگزار شده است. در این گردهمایی با دعوت از دیگر اجزای اکوسیستم کارآفرینی کشور، فضایی برای شناساندن ظرفیت‌های موجود این صنعت به سایر بخش‌های اکوسیستم فراهم شد که موجب گسترش نگاه حرفه‌ای‌تر به این حوزه می‌شود.»
