به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از خبرگزاری رویترز، هزاران کارگر معترض روز گذشته در پایتخت پرتغال یعنی شهر لیسبون به خیابانها آمده و خواستار افزایش دستمزدها، افزایش میزان حقوق بازنشستگی و همچنین مداخله دولت برای محدود کردن رشد قیمت مواد غذایی شدند.
پائولا گونسالوس، کارگر فلزکار و مکانیک، ۵۱ ساله، به عنوان یکی از فعالان کارگری در این اجتماع کارگری گفت: مردم به دستمزدهای پایین، بیثباتی و عدالت اندک برای کارگران اعتراض میکنیم.
او گفت: ما کارگرانی هستیم که تولید میکنیم، ما هر چه داریم میدهیم… و سود همه برای کارفرمایان است و هیچ چیز برای ما نیست.
پرتغال فقیرترین کشور اروپای غربی است و دادههای رسمی نشان میدهد که نیمی از کارگران پرتغالی در سال گذشته کمتر از ۱۰۰۰ یورو (۱۰۶۷ دلار) در ماه درآمد داشتند، این در حالی است که حداقل دستمزد این کشور فقط ۷۶۰ یورو در ماه است!
بر اساس دادههای یورواستات، حداقل دستمزد در پرتغال – که بر اساس برابری قدرت خرید اندازهگیری میشود و نه بر اساس قیمتهای فعلی – در سال ۲۰۲۲ میلادی حدود ۶۸۱ یورو یورو در ماه بوده است. این دستمزد یکی از کمترین پرداختهای مزدی در میان ۱۵ کشور اتحادیه اروپا است که قانون حداقل دستمزد را دارند. در مقایسه با ۷۲۶ یورو حداقل دستمزد در لهستان، ۷۷۵ یورو در یونان یا ۷۹۸ یورو در اسپانیا، سال گذشته پرتغالیها کمترین حقوق را در عین تحمل یکی از بالاترین تورمهای اروپا پس از کرونا و جنگ اوکراین داشتند.
بزرگترین اتحادیه کارگری پرتغال، CGTP، که اعتراضات را «جنبش فوری برای افزایش دستمزد و بهبود سفره کارگران» نامیده است، خواستار افزایش فوری کلیه دستمزدها و ارتقای حقوق بازنشستگان و سقفی بر قیمت مواد غذایی اساسی است.
آنتونیو کوستا سیلوا، وزیر اقتصاد پرتغال، روز جمعه هرگونه مداخله دولت برای جلوگیری از افزایش قیمت مواد غذایی را رد کرد و بازار را بهترین مکانیسم تعیین قیمت اجناس بر مبنای سیاستهای موسوم به بازار آزاد دانست.
از اول ماه گذشته میلادی، حقوق کارمندان دولت پرتغال به طور متوسط ۳.۶ درصد نسبت به سطح سال ۲۰۲۲ و حقوق کارگران بخش خصوصی ۵.۱ درصد افزایش یافته است، در حالی که حقوق بازنشستگان حداکثر ۴.۸۳ درصد افزایش یافته و تورم مصرف کننده پرتغال سه برابر این مقادیر است، از طرف دیگر قیمت محصولات غذایی فرآوری نشده مانند میوه و سبزیجات ۲۰.۱۱ درصد افزایش یافته است که بسیار بیشتر از سایر اقلام بر سفره کارگری این کشور فشار میآورد.
یک سال پس از آنکه آنتونیو کاستا، نخست وزیر میانهروی این کشور قدرت را به دست گرفت، با اعتراضات خیابانی و اعتصاب معلمان، پزشکان، کارگران راه آهن و دیگر متخصصان مواجه شد.
آنا آمارال، زن بازنشسته پرتغالی فعال میگوید: هر بار که به سوپرمارکت میروم، میبینم که (قیمت) محصولات هر روز بیشتر میشود و دستمزدها به دنبال آن نمیآید…ضروری است که افزایش هزینههای زندگی را کنترل کنی. من یک معاون اداری بیمارستان بودم و زندگی متوسط مایل به مرفهی را داشتم اما اکنون مانند کارگران حداقل بگیر دهه گذشته زندگی میکنم.
انتهای پیام/