فردای اقتصاد: متأسفانه، اخراج کارکنان نسبتاً رایج است. در ایالات متحده، تقریباً ۴۰ درصد از آمریکایی‌ها حداقل یک بار در طول حرفه خود اخراج شده‌اند. حتی لازم نیست از کار اخراج شوید تا در مورد آن احساس اضطراب کنید. به سادگی دانستن اینکه شما ممکن است نفر بعدی باشید، یا فقط فکر خداحافظی با همکاران می‌تواند باعث اضطراب ناشی از کار شود.

اگر شما در چنین وضعیتی قرار بگیرید، احتمالاً نگران چیزهای زیادی خواهید بود: وام مسکن یا اجاره‌خانه، فاکتور خواربارفروشی، و جستجوی شغل، و بسیاری چیزهای دیگر. و استرس تنها زمانی تشدید می‌شود که متوجه شویم بی‌کار شدنمان نه تنها بر زندگی خودمان بلکه بر هر یک از اعضای خانواده ما نیز تأثیر می‌گذارد. خطرات به ویژه در مورد فرزندان شما زیاد است. اخراج شما چه تاثیری بر آنها خواهد داشت؟ ممکن است ناگهان نگران پرداخت هزینه ثبت نام فوتبال و شاید صورت حساب ارتودنتیست نیز بشوید. باید به خاطر داشته باشیم که اخراج‌ها یک امر خانوادگی است. و مواجهه با واقعیت دردناک از دست دادن شغل به عنوان یک خانواده، ضروری است. این بدان معنا نیست که کودک چهار ساله شما باید جزئیات بودجه خانواده شما را بداند یا اینکه فرزند نوجوان شما باید نگران انتقال به مدرسه جدید (ناشناخته) باشد. اما این به معنای نزدیک شدن به مکالمات خاص در زمینه هر مشکلی است که دارید، به شیوه‌ای واضح و متناسب با سن. برای گذار کم تنش‌تر از این برهه حساس، هفت راهکار است که می‌توانید برای کمک به در کنار هم بودن خانواده خود هنگام از دست دادن شغل‌تان انجام دهید.

برای مکالمه آماده شوید

شما باید به خانواده خود بگویید که شغل خود را از دست داده‌اید و احتمالاً خیلی سریع باید این کار را بکنید. احساسات شما احتمالاً خام هستند و احتمالاً هنوز در مورد آنچه در حال وقوع است بسیار نگران خواهید بود. این زمان بسیار دشواری است برای صحبت در مورد آنچه اتفاق افتاده است، زیرا گفتگو می‌تواند به سرعت به سمتی منحرف شود که شما قصد آن را نداشتید. این امر مخصوصاً زمانی صادق است که بچه‌ها جملاتی را مطرح می‌کنند که انتظارش را ندارید یا سؤالی می‌پرسند که نمی‌توانید به آن پاسخ دهید.

بهترین کار این است که از قبل تصمیم بگیرید هدف شما از مکالمه چیست، چه چیزی را می‌خواهید به اشتراک بگذارید، و همچنین چه چیزی بهتر است ناگفته بماند. (شما و شریک زندگی‌تان ممکن است این موضوع را با هم بازی کنید.) برای مثال، در حالی که ممکن است نگرانی واقعی در مورد پرداخت وام مسکن خود داشته باشید، دلیلی وجود ندارد که احتمال فروش خانه را مطرح کنید، اگر این واقعیت فعلی نباشد. به این فکر کنید که بدون ایجاد استرس غیرضروری به خانواده بگویید چه چیزی مفید است.

گفتگو مناسب سن باشد

واضح است که گفتگو با یک کودک چهار ساله بسیار متفاوت از گفتگو با یک نوجوان خواهد بود. با بچه‌های کوچکتر، اصطلاحات اهمیت زیادی دارد. سعی کنید با عباراتی صحبت کنید که آنها می‌فهمند – چیزی مانند “مادر برای مدت کوتاهی به دفتر نمی‌رود.” و سعی کنید از عبارات خاصی اجتناب کنید. الن گالینسکی، رئیس و مؤسس مؤسسه “خانواده‌ها و کار” در نیویورک، هشدار می‌دهد که کودکان ممکن است «اخراج شدم» را بشنوند و تصور وحشتناک‌تری را از آن در ذهن داشته باشند. او همچنین خاطرنشان می‌کند که کلمه “اخراج” برای اکثر بچه‌های کوچک معنایی ندارد.

با این حال، بچه‌های بزرگتر درک دقیق‌تری از پیامدهای از دست دادن شغل دارند. و اگر پرسش‌های بعدی زیادی در مورد نحوه تأثیرگذاری آنها داشته باشند، تعجب نکنید. در همان زمان، متوجه شوید که ممکن است مدتی طول بکشد تا پرسش‌های آنها مطرح شود. به آنها اطمینان دهید که پرسش‌های آنها در هر زمان پذیرفته می‌شود.

واقعی باشید

غریزه شما ممکن است پنهان کردن احساسات باشد که در تلاش برای محافظت از بچه‌ها آن را انجام می‌دهید. اما در واقع صحبت کردن در مورد احساسات واقعی برای آنها مفید است. همانطور که روانشناس بالینی، دکتر جولی فوترل توضیح می‌دهد، اگر آنچه شما به آنها می‌گویید با حسی که آن‌ها می‌گیرند، مطابقت نداشته باشد، آن‌ها می‌فهمند.

وقتی والدین احساسات صادقانه را الگوبرداری می‌کنند، بچه‌ها این فرصت را دارند که مادر و پدر را به عنوان انسان ببینند و شاهد انعطاف‌پذیری و مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم باشند. شما باید آنچه را که احساس می‌کنید، چرایی و نحوه مدیریت آن احساسات را به اشتراک بگذارید. بنابراین ممکن است بگویید: «پدر امروز واقعاً غمگین است. و اشکالی ندارد که احساس غم داشته باشید. اما من خوب خواهم شد و هر کاری که لازم است انجام خواهم داد تا احساس خوشحالی کنم.”

فقط یک هشدار سریع: برای حمایت عاطفی به کودکان نگاه نکنید. این نقش آنها نیست. یک مرز دقیق را حفظ کنید و در عوض خود را با بزرگسالان قابل اعتمادی که می‌توانند حمایت عاطفی را ارائه کنند، احاطه کنید.

یک شعار خانوادگی ایجاد کنید

اخراج می‌تواند یک زمان آموزش‌پذیری باشد. با هم فکر کنید که چه چیزی شما را تعریف می‌کند و چگونه با روزهای سخت روبرو می‌شوید. آن را به عنوان یک تأیید مثبت در مورد اینکه چه کسی هستید به عنوان یک خانواده بیان کنید. به عنوان مثال، “ما خانواده کلمن‌ها هستیم و می‌توانیم کارهای سخت را با هم انجام دهیم.”

مطالعات نشان می‌دهد که این جملات تاکیدی مثبت مسیرهای عصبی را تغییر می‌دهد و مرکز پاداش مغز را روشن می‌کند. این همچنین به فرزندان شما احساس ثبات و کار گروهی می‌دهد. شما با هم در یک موقعیت هستید. با هم حل‌اش خواهید کرد.

مقاوم باش

بچه‌ها با یک روال خانوادگی پایدار رشد می‌کنند. در حالی که ممکن است تغییرات لازم باشد، نگه داشتن هفته تا حد امکان “عادی” احساس ایمنی و امنیت را افزایش می‌دهد.

تغییرات لازم را در خانواده ایجاد کنید

در حالی که ثبات یک هدف است، برخی تغییرات در سبک زندگی احتمالا ضروری خواهد بود. از فرصت استفاده کنید تا بچه‌ها را در طوفان فکری و ایجاد پیشنهادهای بودجه درگیر کنید. موضوعات مناسب ممکن است فکر کردن به بودجه مواد غذایی، هزینه‌های کریسمس، فعالیت‌های آخر هفته یا کمک‌هزینه لباس باشد. این فرصتی است برای همه که خارج از چارچوب فکر کنند. چه غذاهای سرگرم کننده‌ای را می‌توانید با همین با بودجه درست کنید؟ لیستی از فعالیت‌های منحصر به فرد که مناسب کیف پول‌تان هستند تهیه کنید. یک جستجوی سریع در اینترنت ایده‌های خلاقانه بی‌شماری را به دست می‌آورد. درگیر کردن همه افراد به کل خانواده حس کنترل می‌دهد و در عین حال مهارت‌های مالی را به بچه‌ها آموزش می‌دهد که در آینده از آنها استفاده خواهند کرد.

با هم خدمت کنید

تحقیقات نشان می‌دهد که خدمت به دیگران می‌تواند به شرکت‌کنندگان کمک کند تا فراتر از موقعیت‌ها و دردهای خود را ببینند، بنابراین یافتن راه‌هایی برای داوطلب شدن با هم می‌تواند بسیار سودمند باشد. (و همچنین، رایگان است!) وقتی این تجربه به عنوان یک خانواده انجام شود، زمان با کیفیتی را در کنار هم ارائه می‌کند، خاطرات ایجاد می‌کند و درس‌های ارزشمندی در مورد نوع دوستی و شفقت به کودکان می‌آموزد. همچنین نشان داده شده است که این کار مردم را شادتر می‌کند.

آموزش تاب‌آوری برای مدت طولانی

به یاد داشته باشید، اخراج از کار اتفاقی رایج است. ممکن است این نخستین باری باشد که برای شما اتفاق می‌افتد، یا شاید قبلاً در این موقعیت بوده‌اید. به دوران کودکی خود فکر کنید: آیا به یاد دارید که یکی از والدینتان اخراج شده باشد؟ اگر اینطور است، احتمالاً به یاد می‌آورید که خانواده شما چگونه آن را مدیریت کردند. اکنون فرزندان خود را در نظر بگیرید: آنها چگونه این تجربه را به خاطر خواهند آورد؟ در حالی که هیچ کس انتظار ندارد که با محبت به اخراج کارکنان نگاه کند، این فصل نیازی به غرق کردن یک فرد یا ویران کردن یک خانواده ندارد. اما در واقع، می‌توان از این تجربه برای نزدیک کردن خانواده شما به یکدیگر و آموختن درس‌های ارزشمند استفاده کرد.

این فرصتی است برای ساختن الگویی از قدرت، انعطاف‌پذیری، مثبت بودن و پشتکار. نیاز به الگوسازی برای این ویژگی‌ها حتی ممکن است باعث شود خودتان آنها را احساس کنید، و این حتی می‌تواند به شما کمک کند شغل بعدی خود را پیدا کنید.

منبع: HBR

نویسنده: جکی کولمن

مترجم: شادی آذری حمیدیان