ما در یک دوره زمانی بشدت دوقطبی و دارای تفرفه زندگی می‌کنیم. مدیران شرکت‌ها و مدیران منابع انسانی باید تمایل نیروی کار به مباحث سیاسی و موضوعات داغ رسانه‌های اجتماعی و پلتفرمهای آنلاین را در محیط کار مدیریت کنند.
سازمان‌ها در دوره‌های قبل، مکانیسم‌ها و راهکارهایی را برای مقابله با تبادل و ابراز دیدگاه‌ها و نقطه نظرات کارکنان در ارتباط با حوادث جاری جامعه در نظر گرفتند و کارکنان با تعریف مرزهایی که عبور از آن ممنوع است مجبور بودند زندگی شخصی و حرفه‌ای خود را از یکدیگر تفکیک کنند.
با این وجود در زمان حال، با گستردگی ابزارهای دیجیتال و دسترسی آسان به انواع محتوای مجازی، گرایش کارکنان به ارائه نظرات و دیدگاه‌های خود در محل کار اجتناب ناپذیر است. اگرچه این گرایش به خودی خود بی‌ضرر است اما آنچه که نگران کننده است تولید نفرتی است که برآمده از این نوع مباحث است که می‌تواند تعادل محیط کار را بهم بزند و باعث کاهش بهره‌وری و یا طرح دعاوی قضایی شود.
در اینجاست که مدیران منابع انسانی نقش مهمی را بازی می‌کنند، آنها باید اطمینان حاصل کنند که کارکنان در زمان اظهار نظرات و دیدگاه‌های خود از خطوط نامرئی بین آنچه که مدنی است و آنچه که غیرمدنی است عبور نکنند. در عین حال مدیران منابع انسانی نباید آزادی بیان را محدود کنند چرا که باعث تضعیف روحیه و سردی کارکنان می‌شود.
با این وجود چنانچه اظهار نظرات کارکنانی که از منابع رسمی سازمان استفاده می‌کنند با قوانین و دیدگاه نظام حاکم مغایرت داشته باشد می‌تواند مشکل ساز باشد هم برای سازمان و هم برای افراد. انبوده شکایت از اظهار نظر کارکنان سازمان‌های مختلف از خبرهای مکرر کسب و کارهاست. بنابراین اگر مدیران منابع انسانی در پیشگیری از این پیامدها به موقع اقدام نکنند، رفتاری غیرمتعارف و غیرمدنی خواهد بود.
محدود کردن آزادی بیان در محل کار نتیجه معکوسی دارد چرا که این نوع مباحث از پلتفرمهای سازمانی مانند تابلوهای اعلانات به حوزه‌های غیررسمی انتقال پیدا می‌کند. اگرچه محدودیت آزادی بیان از زمان تاسیس شرکت‌های بوده است اما اکنون زمانه تغییر کرده است و نسل هزاره که از منظر سیاسی فعال و مشتاق است وارد سازمان‌ها شدند و نمی‌توان آنها را از مناظرات سیاسی دور نگه داشت بلکه بهتر است این مباحث و مناظرات را هدایت و نظارت کرد.
بنابراین چالش مدیران منابع انسانی این است که تضمین کنند فضای کافی برای آزادی بیان وجود دارد و منتهی به تنفر و تندی نخواهد شد. مدیران منابع انسانی ماهر، پلتفرمهای سازمانی را به دقت نظارت می‌کنند تا هر نوع نشانه هشدار را شناسایی کند و افرادی که بطور بالقوه می‌توانند مشکل ساز باشند را زیر نظر می‌گیرند.
بطور مثال در هند به کارکنان اجازه داده می‌شود تا در پلتفرمهای آنلاین گفتگو و بحث کنند و در عین حال تضمین می‌شود که بحث از کنترل خارج نشود. بنابراین بحث و گفتگوهای مشروع و بدون تعرض شخصی و هر نوع سوء استفاده باید مجاز باشد و در صورت هر تعرض باید برخورد انضباتی شدید با متخلفان صورت بگیرد.
چالش اصلی زمانی است که موضع سازمان در مورد رویدادهای روز با موضع کارکنان مغایرت دارد. این وضعیت بخصوص برای مدیران منابع انسانی بسیار چالش برانگیز است زیرا باید بین آنچه که مدیران ارشد سازمان می‌گویند و آنچه که کارکنان احساس می‌کنند حرکت کنند. در این شرایط، راه حل و پاسخ مشخصی وجود ندارد و بهتر است با تدوین آیین نامه رفتاری، اظهارات مربوط به اتفاقات محیطی توسط کارکنان هدایت شود.
