«ای کارگران، کار وجود ندارد!» – مَکس هورکهایمِر (فیلسوف مکتب فرانکفورت)

یکی از وحشتناک‌های لینکدین، Open to Work بودن است. یوغِ سبزرنگِ اجتناب‌ناپذیری که این روزها بر گردن بسیاری از کاربران ایرانی آن انداخته شده است.

مهندسان، کارمندان، کارشناسان، مدیرانی و صاحبان کسب‌و‌کاری که در پلکی بر هم زدن، کارشان را از دست داده‌اند و اینک به مخاطب، گردن‌های افراشته‌شان را نشان می‌دهند.

من این جملۀ طنزگونۀ هورکهایمِر را اینگونه تفسیر می‌کنم که Job for Life وجود ندارد. نمی‌توان در ایرانِ عزیز، شغلی برای 30 سال داشت و معذلک با یک تخصص، 900 ماه بیمه جمع کرد! چنین نیست! باید تدبیری دیگر اندیشید. گریزی نیست مگر اینکه چند تخصص داشت. اقتصاد سیاسی متلاطم ایران می‌گوید باید منیفولد (Manifold) شوید. باید کثیرالاضلاعی از شغل‌ها، مهارت‌ها، ابزارها و حرفه‌های گوناگون باشید.

نمی توان رزومه‌ای طولی داشت. بر پهنای رزومۀ خویش بیفزایید. دوره‌ها، مدارک بین‌المللی و کورس‌های انگلیسی زبان آموزشی شرکت کنید، دلار مصرف کنید و گواهینامه‌های بین‌المللی دریافت کنید. ترم آخر کارشناسی، حتماً آزمون‌های آیلتس، تافل و دولینگو شرکت کنید و نمرۀ مطلوب را کسب کنید.

به وجدان خویش بیاموزید که بهترین دانشگاه برای تحصیل، دانشگاه پیام نور است. هم کار می‌کنید و تجربه می‌اندوزید هم درس می‌خوانید. سعی کنید قید تمام دانشگاه‌های الکی بادکردۀ مندرج در خیابان‌های انقلاب و آزادی تهران را بزنید. کمتر درس بخوانید، ترمی 12 واحد بگیرید از همان ترم اولی کارآموزی یا کارگری کنید.

اگر تمایل دارید دکترا بگیرید سعی کنید بین مقطع کارشناسی ارشد و دکترایتان حداقل 10 سال فاصله بیافتد. در این ده سال تجربۀ کاری مرتبط کسب کنید و رسالۀ دکتری خویش را پیرامون آن بنویسید.

اگر فکور هستید قبل از سی‌سالگی سعی کنید بهترین کتاب زندگی‌تان را بنویسید.

باز هم می‌نویسم برایتان. ای نسلِ بی‌سنِ فردا!