در دنیای پر سرعت امروز، مرز بین کار و زندگی می تواند به طور فزاینده ای مبهم شود. برای جلوگیری از فرسودگی شغلی، زمان صرف شده برای زندگی حرفه‌ای و زمانی که صرف زندگی شخصی می‌شود باید با ظرافت متعادل گردد. این امر برای هر شخص منحصر به فرد متفاوت به نظر می رسد.
سال‌ها، روش پذیرفته‌شده برای مدیریت نیازهای شخصی و حرفه‌ای «تعادل بین کار و زندگی» بوده است. اما با ظهور محیط‌های کاری از راه دور و ترکیبی در دنیایی به شدت انعطاف‌پذیر و در حال تغییر، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که این مفهوم را تغییر دهیم.
تعادل میان کار و زندگی در مقابل ادغام کار و زندگی: کدام یک بهتر است؟
ایده تعادل میان کار و زندگی برای اولین بار در سال 1910 مطرح شد اما می‌توان گفت که دنیای کار از آن زمان به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. مشکل ایده تعادل نه تنها قدیمی بودن آن است، بلکه سخت و سازش ناپذیر بودن آن نیز مطرح است. این مفهوم زندگی فرد را به دو بخش کاملاً تعریف شده تقسیم می کند، بدون هیچ فضایی میان آنها. اما در سال‌های اخیر، ادغام کار و زندگی، ایده‌ای در حال ظهور بوده که هدف آن ارائه انعطاف‌پذیری و هم افزایی کارکنان است.
مزایای ادغام کار و زندگی
انسان ها موجودات پیچیده ای هستند و همه تصدیق می کنیم که با یکدیگر تفاوت داریم. چند نمونه را در نظر بگیرید:
شما ممکن است انسان سحرخیزی باشید و صبح زود سرکار خود حاضر شوید، در حالی که یک همکار ممکن است بخواهد ساعت 10 کارش را شروع کند تا بتواند قبل از کار به باشگاه برود.
ممکن است لازم باشد برای رسیدن به یک قرار ملاقات زودتر محل کارتان را ترک کنید، اما پروژه در دست را بعداً با لپ‌تاپ خود در خانه به پایان برسانید.
یا ممکن است تصمیم بگیرید که در راه بردن فرزند خود به مدرسه، یک کنفرانس تلفنی را هم داشته باشید.
هدف ادغام و ایجاد جریان و هماهنگی بین تمام جنبه های زندگی یک فرد است. به جای اینکه دقیقاً مشخص کنید چه زمانی کار می کنید و چه زمانی در خانه هستید، مسئولیت ها بر اساس برنامه زمانی انجام می‌شود که بهترین تناسب با زمانبندی شما را دارد. در این ایده با کارمندان به عنوان بزرگسال رفتار می‌شود و تا زمانی که تعهدات آنها انجام و وظایف به موقع تکمیل شوند، آنها آزادند تا وظایف شخصی خود را هر طور که می خواهند دنبال کنند. این رویکرد ادغام کار و زندگی می تواند منجر به بهره وری بیشتر، رضایت شغلی و مشارکت کارکنان شود.
نقش منابع انسانی در این میان چیست؟
به عنوان یک متخصص منابع انسانی، این وظیفه شماست که نیازهای کاری و زندگی کارکنان خود را ارزیابی کنید و یک محیط کاری سالم، سازنده و انعطاف پذیر را ایجاد نمایید. لازم به ذکر است که هیچ رویکرد یکسانی برای ارزیابی این نیازها وجود ندارد.
مؤثرترین راه برای به دست آوردن بینش صحیح و شکل دادن به برنامه های زندگی و کار، انجام نظرسنجی های مشارکت کارکنان است. هنگامی که نتایج را دریافت کردید، می توانید استراتژی یکپارچه سازی جامع را پیاده کنید. فراموش نکنید که باید اهداف کسب و کار خود را به وضوح مشخص نمایید: چگونه یکپارچه سازی به درستی عمل می کند، و چگونه سطوح بهره وری را تعیین می کنید.
موفقیت درصورتی حاصل می‌شود که کارکنان شما بدانند از آنها چه انتظاراتی دارید و چگونه می توانند به این اهداف برسند.
چه استراتژی هایی را می توانیم به کار بگیریم تا بیشترین بهره وری را داشته باشیم؟
هنگامی که نیازهای کاری و زندگی تیم خود را ارزیابی کردید، می توانید استراتژی یکپارچه سازی بهتری برای کسب و کار خود ایجاد کنید. یک استراتژی موثر می تواند به کارکنان کمک کند احساس شادی بیشتر و استرس کمتری داشته باشند و بر کار و زندگی خود مسلط تر باشند.
در اینجا چند ایده آزمایش شده وجود دارد:
- باشگاه های یوگا، ورزش و پیاده روی را در محل کار راه بیندازید یا امکان استفاده کارمندان را از این امکانات فراهم سازید.
- برنامه های دوره ای کار از راه دور و از خانه را در برنامه کارمندان خود بگنجانید.
- در تنظیم برنامه‌های کارمندان خود انعطاف‌پذیری داشته باشید.
- امکان دسترسی به خدمات مراقبت از کودکان را فراهم کنید.
- پیاده سازی راه حل های نرم افزاری و خودکارسازی وظایف در صورت لزوم می تواند به کارکنان کمک کند تا زمان بیشتری را به پروژه های مهم تر اختصاص دهند.
- جلسات را معنا دار کنید؛ اهداف روشنی را در ابتدا یا در دستور کار جلسه مشخص نموده و جلسات غیرضروری را که جز اتلاف وقت چیزی به همراه ندارند کنار بگذارید.
به طور خلاصه، ادغام باید در مورد به حداکثر رساندن انعطاف پذیری برای کارکنان شما باشد. از هر چیزی که برنامه یا سبک کاری آنها را محدود می سازد باید اجتناب نمود و به جای آن، گزینه های کاری بیشتر با محوریت انسان را انتخاب کرد. این امر اجازه می دهد تا کار با بالاترین استاندارد تکمیل شود و زندگی شخصی هر کارمند به خوبی جریان داشته باشد. یک معامله برد-برد!
